Στις αρχές του προηγούμενου μήνα, έλαβε χώρα στο Παρίσι, το καθιερωμένο εδώ και πάνω από 30
χρόνια, διεθνούς βελινεκούς συνέδριο επεμβατικής καρδιολογίας “EuroPCR 2022”. Ένα από τα πιο
ενδιαφέροντα μέρη του συνεδρίου ήταν τα “late breaking trials”, όπου καταξιωμένοι επιστήμονες
από όλον τον κόσμο, παρουσίασαν τα πρώιμα και τα ολοκληρωτικά αποτελέσματα των μελετών
τους. Αξιοσημείωτη ήταν και η ελληνική συμμετοχή. Παρακάτω παραθέτονται συνοπτικά κάποιες
από τις πιο πρωτοπόρες μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο.
Θεματολογία:
- Φυσιολογία των στεφανιαίων αγγείων
– “Heart Team decision-making based on angiography-derived FFR: DECISION QFR” – Taku Asano
Σκοπός της μελέτης DECISION QFR ήταν να χρησιμοποιήσει το QFR (quantitative flow ratio) που
υπολογίζει το FFR μη επεμβατικά, από τις εικόνες αντίθεσης της κλασσικής στεφανιογραφίας, έναντι
του κλασσικού FFR (fractional flow reserve) κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την επαναγγείωση σε ασθενείς με πολυαγγειακή νόσο. Σύμφωνα με αυτήν την έρευνα το QFR είναι ένα πρακτικό εργαλείο για τη λήψη αποφάσεων, καθώς αναδείχθηκε ότι το αποτέλεσμα της μελέτης με QFR συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό με αυτά της μελέτης με FFR, ενώ παράλληλα η διεξαγωγή της απαιτεί λιγότερο χρόνο.
– “Angiography-derived coronary microcirculatory assessment in INOCA patients” – Hernan Mejia-
Renteria
Πραγματεύεται τη χρήση του angio-IMR (αngiography-derived index of microcirculatory resistance), μία καινοτόμα συσκευή που δεν χρησιμοποιεί καλώδια πίεσης για την ανίχνευση της αντίστασης στο μικραγγεικό δίκτυο σε ασθενείς με πιθανή INOCA κι απέδειξε ότι η χρήση του είναι αποτελεσματική στο να ανιχνεύει αυξημένη μικροαγγειακή αντίσταση
– “Safety and efficacy of post-PCI physiological assessment: the PROPHET-FFR study” – Antonio
Maria Leone
Η μελέτη αυτή συνέκρινε τη χρήση της καθοδηγούμενης από FFR PCI,σε σχέση με την κλασσική, με
σκοπό την άμεση αξιολόγηση και τη βελτιστοποίηση του αποτελέσματος της αγγειοπλαστικής. Αν και δεν υπήρξαν σημαντικές στατιστικές διαφορές ανάμεσα στα δύο γκρουπ, αποδείχθηκε ότι είναι μια ασφαλής μέθοδος που σχετίζεται με βελτιωμένη έκβαση της αγγειοπλαστικής σε σχέση με την
παραδοσιακή.
2. Drug-eluting balloons
– “Sirolimus-coated balloon in an all-comer population” – Bernardo Cortese
Σκοπός της μελέτης ήταν η αξιολόγηση της χρήσης των εκλύοντων sirolimus μπαλονιών για τη θεραπεία κάθε τύπου στεφανιαίας βλάβης, συμπεριλαμβανομένης της βλάβης των γηγενών αγγείων και της επαναστένωσης των στεντ, σε ασθενείς είτε με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (ασταθής στηθάγχη/NSTEMI/STEMI) είτε με σταθερή στεφανιαία νόσο. Το sirolimus είναι ένα ανοσοκατασταλτικό
φάρμακο, το οποίο αναστέλλει την ενεργοποίηση των Τ και των Β κυττάρων, αναστέλοντας την mTor
κινάση και συνεπώς συμβάλει στην πρόληψη της επαναστένωσης των στεντ. Τα πρώιμα αποτελέσματα
από την αξιολόγηση στους 12 μήνες ήταν ενθαρυντικά και έδειξαν ότι η χρήση των SCB είναι ασφαλής.
– “Utilisation of DEB guided by post-PCI pressure gradient” – Pier Pasquale Leone
Η μελέτη αυτή στόχευε στην διερεύνηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της χρήσης drug
eluting balloons σε επιμήκεις στεφανιαίες βλάβες, με σκοπό την αποφυγή εμφύτευσης μεγάλων ή
πολλαπλών στεντ. Η αποτελεσματικότητα των DCB αξιολογήθηκε με τη βοήθεια της κλίσης πίεσης κατά τη διενέργεια της στεφανιογραφίας. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι αποτελεί ασφαλή μέθοδο για τη θεραπεία επιμήκων βλαβών, που περιορίζει τόσο την οξεία απόφραξη, όσο και την επαναστένωση, καθώς επίσης και ότι αποτελεί ασφαλές ανάλογο των επιμήκων στεντ όταν υπάρχουν περιορισμοί για την εμφύτευσή τους.
– “DEB in combination with DES in the treatment of diffuse coronary artery disease” – Alfonso
Ielasi
Η μελέτη αυτή διερευνά μία υβριδική προσέγγιση για τη θεραπεία της πρωτοεμφανιζόμενης διάχυτης
στεφανιαίας νόσου, όπου συνδυάζεται η χρήση DES και του Restore DCB, ενός εύκαμπτου μπαλονιού
που περιέχει πακλιταξέλη. Στον πρώτο χρόνο διεξαγωγής αποδείχθηκε ότι αυτή η μέθοδος σχετίζεται
με υψηλού βαθμού περιδιαδικαστική επιτυχία, ελαττωμένο DOCE (device oriented composite
endpoint) και ότι οι μεγάλες βλάβες σχετίζονται με αυξημένη συχνότητα ID-TLR (ischemia driven target
lesion revascularization).
– “DEB for in-stent restenosis: a single-centre experience” – Aisha Gohar
Σκοπός της μελέτης ήταν η εκτίμηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των DCB για τη
θεραπεία της επαναστένωσης των στεντ. Αποδείχθηκε ότι στους 12 μήνες υπήρξε μικρό ποσοστό
ασθενών που έπαθε ΟΕΜ ή πέθανε, ενώ το TLR δε σχετίζεται με τον τύπο της βλάβης, αλλά πιθανόν με
τον τύπο του DCB.
3. Βαλβιδοπάθειες
3α. Τριγλώχινα και Μιτροειδής Βαλβίδα
– “MitraClip in atrial functional mitral regurgitation: a multicentre experience” – Antonio Popolo
Rubbio
Πραγματεύεται τη διόρθωση της μιτροειδούς βαλβίδας με τη χρήση MitraClip σε ασθενείς με κολπική
λειτουργική ανεπάρκεια μιτροειδούς (ΑFMR), μία κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από
διατηρημένο LVEF, διάταση αριστερού κόλπου και απουσία δομικής εκφύλισης της βαλβίδας. Αυτή η μέθοδος αποδείχθηκε ασφαλής και αποτελεσματική, ενώ ενισχύει το remodeling του αριστερού
κόλπου και του δακτυλίου της μιτροειδούς βαλβίδας, βελτιώνοντας έτσι την συμπτωματολογία των
ασθενών.
– “Two-year outcomes of MitraClip as a bridge to heart transplantation” – Cosmo Godino
Πολυκεντρική μελέτη που μελετά τη χρήση του Mitraclip ως γέφυρα προς τη μεταμόσχευση για
ασθενείς με ανεπάρκεια μιτροειδούς και καρδιακή ανεπάρκεια. Αποδείχθηκε ότι σταθεροποιεί κλινικά
και αιμοδυναμικά τους ασθενείς, με αποτέλεσμα την εκλεκτική μεταμόσχευση στο 19.5% των ασθενών,
την επιλογή για μεταμόσχευση στο 12.5% και τη μη αναγκαιότητα μεταμόσχευσης στο 21%.
– “TriCLASP post-market study: 30-day outcomes “ – Stephan Baldus
Επίσης πολυκεντρική μελέτη που μελετά τη χρήση του συστήματος PASCAL, ενός “κλιπ” που συνδέει
τον εκφυλισμένο θηλοειδή μυ με την γλωχίνα, σε ασθενείς με σοβαρή συμπτωματική ανεπάρκεια
τριγλώχινας. Τα αποτελέσματα 30 ημέρες μετά την εμφύτευση έδειξαν τόσο τη βελτίωση της
ανεπάρκειας της τριγλώχινας, όσο και βελτίωση των NYHA Class, KCCQ Score, 6MWD.
– “Transcatheter tricuspid valve repair: CLASP TR study one-year results” – Susheel Kodali
Άλλη μία πολυκεντρική μελέτη που μελετά τη χρήση του συστήματος PASCAL για τη θεραπεία της
ανεπάρκειας της τριγλώχινας και απέδειξε όχι μόνο υψηλά επίπεδα επιτυχίας εμφύτευσης, αλλά και
βελτίωση της ανεπάρκειας της βαλβίδας ανάμεσα στο follow up των 30 ημερών και του ενός έτους
καθώς και των NYHA Score, 6MWD, KCCQ Score στο ένα έτος.
– “Cardioband TR early feasibility study one-year results” – William Gray
Ερευνά τη χρήση του συστήματος Cardioband TRS για τη θεραπεία της λειτουργικής ανεπάρκειας
τριγλώχινας. Το σύστημα αυτό εισάγεται διακαθητηριακά στον δεξιό κόλπο μέσω της μηριαίας φλέβας
και λειτουργεί σαν συρραπτικό γύρω από τον δακτύλιο της τριγλώχινας βαλβίδας, καθιστόντας εφικτή
την καλύτερη συνένωση των γλωχίνων. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους
από την εμφύτευση αυξήθηκε το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών, μειώθηκαν οι επανεισαγωγές στο
νοσοκομείο και βελτιώθηκε τόσο το ποσοστό της ανεπάρκειας όσο και η ποιότητα ζωής των ασθενών.
– “Real-world outcomes for TriClip TEER: 30-day results from 300 subjects” – Philipp Lurz
Πολυκεντρική μελέτη που ερευνά τη χρήση του συστήματος TriClip G4 Delivery System, ενός κλιπ που
εισάγεται διακαθετηριακά από τη μηραία φλέβα στον δεξιό κόλπο και ενώνει τον θηλοειδή μυ με τη
γλωχίνα, σε ασθενείς με σοβαρή ανεπάρκεια τριγλώχινας. Αναδείχθηκε ότι αποτελεί ασφαλή μέθοδο
που βελτιώνει την ανεπάρκεια της βαλβίδας, το λειτουργικό status και την ποιότητα ζωής των
ασθενών.
3β. Αορτική Βαλβίδα
– “Impact of standardised TAVI technique and care pathway in the Optimize PRO study” – Kendra
Grubb
Διερευνά τη χρήση της τεχνικής Cusp Overlap κατά τη διενέργεια της TAVI σε ασθενείς με
συμπτωματική στένωση αορτικής βαλβίδας και NYHA>2. Στην Cusp Overlap προβολή διαπερνώνται η
δεξιά και η αριστερή γλωχίνα της ΑΟΒ, ενώ απομονώνεται η οπίσθια, γεγονός που βοηθά τους
επεμβατικούς καρδιολόγους να έχουν καλύτερη οπτική, χωρίς την ανάγκη χρήσης εξειδικευμένου
λογισμικού. Αποδείχθηκε ότι με τη βοήθεια αυτής της μεθόδου ήταν εφικτή η λήψη εξιτηρίου την
επόμενη ημέρα, ότι η περιβαλβιδική διαφυγή ήταν μηδαμινή και ότι ελαττώθηκε σημαντικά τόσο η
θνητότητα όσο και η ανάγκη για εμφύτευση βηματοδότη.
– “One-year clinical trial results with a next-generation aortic transcatheter heart valve” – Dave
Smith
Αξιολόγησε την διενέργεια TAVI με τη χρήση της Navitor βαλβίδας, η οποία αποτελείται από 3
ανιχνευτές που έρχονται σε άμεση επαφή με τις γλωχίνες, σε ασθενείς με σοβαρή συμπτωματική
αορτική στένωση και εξαιρετικά υψηλό χειρουργικό κίνδυνο. Η χρήση αυτής της βαλβίδας αποδείχθηκε
ασφαλής κατά την ετήσια παρακολούθηση των ασθενών.
– “Three-year outcomes following TAVI with a self-expanding valve with pericardial wrap” –
Nicolas Van Mieghem
Παρουσίασε τα αποτελέσματα μετά από την τριετή παρακολούθηση ασθενών, οι οποίοι υποβληθηκαν
σε TAVI με τη χρήση μίας αυτο-εκτεινόμενης βαλβιδας με περικαρδιακό κάλυμα. Αποδείχθηκε ότι τα
ποσοστά βαλβιδικής θρόμβωσης, ενδοκαρδίτιδας και ανάγκης επανεπέμβασης ήταν ελαττωμένα, όπως
επίσης και τα ποσοστά περιβαλβιδικής διαφυγής.
– “ACURATE neo2 post-procedural hemodynamic and short-term clinical outcomes” – Andrea
Buono
Συνέκρινε τη χρήση της νεότερης ACURATE neo-2 βαλβίδας σε σχέση με την ACURATE neo, οι οποίες
διαφέρουν στην ύπαρξη ενός ακτινοσκιερού δείκτη και στο ύψος του εξωτερικού καλύματος –
«φούστας». Αποδείχθηκε ότι η νεότερη εκδοχή προσφέρει μειωμένα ποσοστά περιβαλβιδικής
διαφυγής.
– “Prosthesis-patient mismatch following TAVR” – Luca Testa
Αφορά μία παγκόσμια πολυκεντρική μελέτη που συμπεριλαμβάνει ασθενείς, οι οποίοι υποβάλλονται
σε TAVR και απέδειξε οτι η χρήση μίας μοντέρνας τεχνικής εμφύτευσης είναι προτιμότερη ειδικά σε
ασθενείς με αυξημένο προσδόκιμο επιβίωσης , ώστε να αποφευχθεί τόσο το PPM (Prosthesis-Patient
Mismatch) , όσο και η ανάγκγη επανεπέμβασης.
– “Outcomes of myocardial revascularisation completeness in TAVI patients” – Marco Barbanti
Μελέτη που συνέκρινε την επιλογή ή μη διενέργειας PCI, σε ασθενείς που μελλοντικά θα υποβληθούν
σε ΤΑVI και ταυτόχρονα πάσχουν από σταθερή στεφανιαία νόσο. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι τα ποστοστά
ΜΙ, HF, επανεισαγωγής και θανάτου ήταν παρόμοια στα 2 γκρουπ.
– “Stroke complicating TAVI” – Amos Levi
Πραγματεύεται τη διαχείρηση ασθενών, των οποίων η TAVI περιπλέκεται από ΑΕΕ κι απέδειξε
αυξημένα ποσοστά θνητότητας, τα οποία σχετίζονται άμεσα με τη σοβαρότητα του ΑΕΕ. Αξιοσημείωτο
είναι επίσης ότι υψηλότερα ποσοστά επιβίωσης μπορούν να επιτευχθούν με θρομβόλυση ή
θρομβεκτομή, αν αυτές διενεργηθούν έγκαιρα και με την κατάλληλη ένδειξη.
– “Predictors of mortality after successful TAVR: results from the GALILEO trial” – Gennaro
Giustino
Μελέτησε τους παράγοντες που προβλέπουν τη θνητότητα μετά την TAVR κι ανέδειξε ότι τα
αιμορραγικά επεισόδια υπερτερούν των θρομβοεμβολικών, ενώ αμφότερα συνδέονται με αυξημένο
κίνδυνο θνητότητας κατά την πρώιμη περίοδο (<1y) από την TAVR.
– “Balloon vs. self-expanding valves in valve-in-valve TAVI” – Josep Rodes-cabau
Συνέκρινε τη χρήση μπαλονιών με τη χρήση αυτο-εκετεινόμενων βαλβίδων σε ασθενείς με ViV-TAVI κι
απέδειξε ότι η ViV-TAVI σχετίζεται με μικρό ποσοστό περιδιαδικαστικών επιπλοκών , ενώ φάνηκε ότι
δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των 2 μελετούμενων βαλβίδων κατά την επεμβατική ανάλυση του
αιμοδυναμικού τους status.
– “JenaValve Trilogy for treatment of aortic regurgitation: worldwide first results” – Alexander
Tamm
Πραγματεύεται τη χρήση του συστήματος JenaValve Trilogy, το οποίο χρησιμοποιείται ήδη για τη
θεραπεία ΣΑΟΒ,για τη διενέργεια TAVI με πρόσβαση μέσω της μηριαίας αρτηρίας για τη θεραπεία της
ΑΑΟΒ. Αποδείχθηκε ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος που δύναται να χρησιμοποιηθεί για τη
θεραπεία τόσο της ΣΑΟΒ αλλά και της ΑΑΟΒ.
– “Pacemaker implantations and left bundle branch block – A SCOPE 2 subanalysis” – Costanza
Pellegrini
Μελέτησε τις επιπλοκές στο σύστημα αγωγής μετά την εμφύτευση βαλβίδας και φάνηκε ότι η χρήση
των βαλβίδων ACURATE NEO σε ασθενείς με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης block αγωγής
συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο ανάγκης εμφύτευσης μόνιμου βηματοδότη.
- Στεφανιαία Νόσος
– “Abbreviated DAPT after complex PCI in high bleeding risk patients” – Marco Valgimigli
Η μελέτη MASTER DAPT διερεύνησε τη διακοπή της διπλής αντιαιμοπεταλιακής αγωγής στις 34 ημέρες κατά μέσο όρο αντί των 193 ημερών σε αθενείς υψηλού αιμορραγικού κινδύνου, που έχουν υποβληθεί σε PCI με το Ultimaster stent, το οποίο εκλύει sirolimus. Η παρέμβαση αυτή συσχετίστηκε με μικρότερο ποσοστό αιμορραγίας και ανεπιθύμητα συμβάντα από το καρδιαγγειακό και το ΚΝΣ.
– “CRUZ-HBR: all-comer registry on 1203 patients, with 466 at high bleeding risk” – David Leistner
Η CRUZ-HBR αξιολόγησε την επίδοση του SE-DES stent κι απέδειξε ότι δεν είναι κατώτερο του Biolimus DCS σε ασθενείς υψηλού αιμορραγικού κινδύνου.
– “DIStal vs. COnventional RADIAL access for coronary angiography and intervention” – Adel
Aminian
Παγκόσμια προσπάθεια που συγκρίνει την προσπέλαση μεταξύ της κλασσικής και της άπω κερκιδικής για τη διενέργεια στεφανιαίας αγγειογραφίας και αγγειοπλαστικής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προσπέλαση της άπω κερκιδικής είχε μεγαλύτερο ποσοστό crossover αλλά απαιτούσε μικρότερο χρόνο αιμόστασης, ενώ αμφότερες συσχετήστηκαν με μικρό ποσοστό RAO.
– “An RCT to compare conventional and haemostatic dressings in radial access” – Claudio Proscia
Η πρώτη RCT που συνέγκρινε επιθέματα αιμόστασης. Απέδειξε ότι η χρήση του StatSeal προσφέρει
αιμόσταση σε 1 ώρα, μικρότερο κόστος και διάρκεια νοσηλείας, αλλά ίδια ποσοστά RAO και
αιμορραγικών επιπλοκών με τα κλασσικά επιθέματα.
– “Angio-based QFR virtual PCI vs. conventional angio-guided PCI” – Simone Biscaglia
Η AQVA διερεύνησε τη χρήση QFR, μίας μεθόδου που υπολογίζει το FFR μη επεμβατικά, από τις εικόνες αντίθεσης της κλασσικής στεφανιογραφίας για τη διενέργεια PCI κι αποδείχθηκε ότι υπερέχει της βασιζόμενης σε αγγειογραφία αγγειοπλαστικής, ενώ άλλαξε το πρώτερο πλάνο αγγειπλαστικής στο ¼ των ασθνεών.
– “CT-guided invasive coronary angiography in patients with CABG” – Grigorios Tsigkas
Η μελέτη GREECE συνέγκρινε τον συνδυασμό CTCA και ICA, ενάντια στη διενέργεια αποκλειστικά ICA
για την απεικόνιση και παρέμβαση στα στεφανιαία αγγεία ασθενών που έχουν ήδη υποβληθεί σε
CABG. Αν και δεν κατάφερε να αποδείξει ότι ο συνδυασμός τους προσφέρει μειωμένη δόση
σκιαγραφικού, το οποίο ήταν το πρωτογενές καταληκτικό σημείο της μελέτης, απέδειξε ότι συνδέεται με ελαττωμένο χρόνο στο αιμοδυναμικό εργαστήριο, καθώς και μειωμένο κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών στις 5 και 30 ημέρες του follow up.
– “Five-year results of the BVS STEMI strategy-it” – Elisabetta Moscarella
Η μελέτη αυτή αξιολογεί τα κλινικά αποτελέσματα 5 χρόνια μετά την εμφύτευση BVS σε ασθενείς που
υποβλήθηκαν σε πρωτογενή αγγειοπλαστική μετά από STEMI. Το BVS είναι ένας μη μεταλλικός
σωλήνας, που προσομοιάζει με στεντ, χρησιμοποιείται για την επαναγγείωση στενωμένων αρτηριών
και αυτοαποσυντίθεται όταν η στεφανιαία αρτηρία δύναται να λειτουργήσει κανονικά. Απέδειξε
λοιπόν μειωμένα ποσοστά DOCE και SCT αλλά κι ότι η διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή βελτιώνει
περαιτέρω το αποτέλεσμα σε αυτούς τους ασθενείς.
- Coronary stenting
– “Five-year follow-up in the SORT OUT VIII trial” – Michael Maeng
Συνέκρινε τη χρήση των στεντ καλυπτόμεων από Everolimus (EES) με αυτή των στεντ που καλύπτονται από Biolimus (BES) σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε PCI. Τα δύο είδη στεντ αποδείχθηκε πως έχουν παρόμοιες ιδιότητες και χαμηλά ποσοστά θρόμβωσης μετά το πέρας των 5 ετών παρακολούθησης.
– “BVS vs. metallic DES in diabetic patients: a COMPARE-ABSORB trial substudy “- Giuseppe
Tarantini
Αξιολόγησε τη χρήση του BVS σε σακχαροδιαβητικούς και μη ασθενείς σε σύγκριση με τη χρήση του
EES κι αποδείχθηκε ότι οι σακχαροδιαβητικοί ασθενείς είχαν χειρότερες επιδόσεις ανεξαρτήτως
συσκευής.
– “Intravascular imaging vs. angiography-guided PCI in high bleeding risk patients” – Gabor G. Toth
Σύγκριση της διενέργειας PCI μέσω ενδοαγγειακής απεικόνισης αντί μέσω αγγειογραφικής
απεικόνησης σε ασθενείς υψηλού αιμορραγικού κινδύνου κι απέδειξε ότι η ενδοαγγειακή προσπέλαση προσέφερε σοβαρή ελάττωση της θνητότητας αλλά όχι του κινδύνοι MI, ST και TLF.
– “The ROLEX (Revascularisation Of LEft main with resolute onyX) study” – Giuseppe Tarantini
Αξιολόγηση της χρήσης του τελευταίας γενιάς Resolut-Onyx stent, το οποίο εκλύει Zotarolimus, στη
διεξαγωγή PCI σε απόφραξη του LM. Στον πρώτο χρόνο παρακολούθησης φάνηκε ότι η χρήση αυτού του στεντ συσχετίστηκε με μειωμένα ποσοστά TLF , ειδικά όταν συνδυαζόταν και με ενδοαγγειακή απεικόνηση.
– “Impact of side branch disease pattern on outcome following left main PCI” – Federico Marin
Οι ως τώρα τυχαιοποιημένες μελέτες έχουν δώσει αντικρουόμενα αποτελέσματα στο αν η
προσχεδιασμένη τεχνική με 2 stents ή η αρχική προσέγγιση με 1 στεντ κ επι ανάγκης τοποθέτηση
δευτέρου σε ασθενείς με νόσο στελέχους προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα. Φαίνεται ότι ο ρόλος
της νόσου του πλευρικού κλάδου παραμένει σημαντικός στον σχεδιασμό της PCI και τις επιπτώσεις της στην κλινική πρακτική. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στις 2 τεχνικές αλλά τάση υπέρ της τεχνικής με 1 στεντ για τις μικρές σε μήκος βλάβες του πλάγιου κλάδου (<10mm) και υπέρ της τεχνικής με 2 στεντς για τις βλάβες με ικανό μήκος (>10mm).
– “Safety and efficacy of robotic-assisted PCI using R-One device” – Eric Durand
Αξιολόγησε τη διενέργεια στεφανιαίας αγγειοπλαστικής με τη χρήση ρομποτικής τεχνικής και απέδειξε
100% κλινική επιτυχία και τεχνική επιτυχία σε εξειδικευμένα κέντρα αλλά και 85% μείωση της
ακτινοβολίας στην οποία εκτίθεται ο επεμβατικός καρδιολόγος.
– “FANTOM II trial: safety and performance study, final five-year clinical outcomes” – Matthias
Lutz
Η FANTOM II μελέτη αξιολόγησε τα αποτελέσματα 5 χρόνια μετά τη χρήση του “FANTOM
bioabsorbable scaffold”,ένα νέο ικρίωμα, με λεπτά τοιχώματα, που καλύπτεται από sirolimus, και
απορροφάται εντός 4 ετών. Η συσκευή αυτή αποδείχθηκε να είναι ασφαλής, αποτελεσματική και
σχετίζεται με μειωμένα ποσοστά θρόμβωσης 5 χρόνια μετά την αγγειοπλαστική σε σύγκριση με άλλα
BRS.
- Αρτηριακή Υπέρταση
– “Renal denervation increases time in target range: SPYRAL-HTN ON MED 3 year data” – David
Kandzari
Στη μελέτη αυτή, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το TTR, που αποτελεί έναν καθιερωμένο τρόπο
αξιολόγησης της ρύθμισης της αρτηριακής πίεσης και είναι προγνωστικός δείκτης των μέιζονων
ανεπιθύμητων ενργειών για να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα του RF RDΝ. Το RF RDN αποτελεί μία τεχνική με την οποία καταστρέφεται το συμπαθητικό νευρικό σύστημα των νεφρών, με τη βοήθεια των ραδιοσυχνοτήτων. Οι ασθενείς αυτοί λοιπόν, έμφάνισαν στατιστικά υψηλότερο TTR και μόνιμο αποτέλεσμα, αντίθετα με τη φαρμακοθεραπεία.
– “Patient-level pooled analysis of ultrasound RDN in radiance-HTN SOLO and Trio” – Ajay Kirtane
Αξιολόγησε τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και του meditation burden μετά από ανάλυση των
μελετών radiance-HTN SOLO και HTN SOLO Trio κι απέδειξε ότι η απάντηση στην υπερηχογραφική RDN, κατά την οποία γίνεται ενδοαγγειακή καταστροφή του προσαγωγού και του απαγωγού νεύρου των νεφρικών αρτηριών, είναι σταθερή ανάμεσα σε διαφορετικής σοβαρότητας αρτηριακή υπέρταση κι ότι δεν υφίσταται διαφορά ανάμεσα σε ασθενείς που λάμβαναν ή όχι φαρμακοθεραπεία.
– “Blood pressure and MACE reductions after renal denervation: 3-year GSR results” – Felix
Mahfoud
Σκοπός της μελέτης ήταν ο υπολογισμός του σχετικού καρδιαγγειακού κινδύνου και του ελέγχου της
αρτηριακής πίεσης μετά από RF RDN αξιολογώντας το TTR κι απέδειξε ότι το RF RDN αποτελεί μία
αποτελεσματική επιπρόσθετη θεραπεία για τη ρύθμιση της ΑΥ.
Τα αποτελέσματα της πλειονότητας των παραπάνω ομιλιών ήταν πολλά υποσχόμενα κι ενδείκνυται να
αλλάξουν τον κόσμο της επεμβατικής καρδιολογίας. Αναμένουμε λοιπόν το επόμενο συνέδριο για τα
ολοκληρωτικά αποτελέσματα των υπόλοιπων μελετών αλλά και τις νέες εξίσου πρωτοποριακές
προσεγγίσεις.
Επιμέλεια-Συγγραφική ομάδα:
– Αποστολός Αναστάσιος, MD,PHDc
– Παπανικολάου Αμαλία, MD
– Γρηγόριος Τσίγκας, Επίκουρος Καθηγητής Καρδιολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών