Επιστήμονες υπογραμμίζουν την ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης του ρόλου των μιτοχονδρίων στην εκδήλωση καρδιαγγειακών νόσων, όπως για παράδειγμα η αθηροσκλήρωση, μέσα από δημοσίευσή τους στο International Journal of Molecular Sciences η οποία έχει τίτλο «Μιτοχονδριακή δυσλειτουργία: Ο παράγοντας-φάντασμα στην παθογένεια της αθηροσκλήρωσης».
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής Giovanni Ciccarelli, M.D, επεμβατικό καρδιολόγο στο νοσοκομείο Monaldi της Νάπολης στην Ιταλία και επίκουρο καθηγητή Βιολογίας στο Κολέγιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Temple, πραγματοποίησαν μια ανασκόπηση της υφιστάμενης βιβλιογραφίας για τη σύνδεση της μιτοχονδριακής δυσλειτουργίας και ενδοθηλιακής βλάβης στους ιστούς της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων με την αθηροσκλήρωση, προτείνοντας την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών στόχων για την καλύτερη ρύθμιση της μιτοχονδριακής λειτουργίας σε ασθενείς καρδιοπάθειες. Στη μελέτη συμμετείχε διεθνής ομάδας συμβεβλημένων με το Ινστιτούτο Έρευνας για τον Καρκίνο και τη Μοριακή Ιατρική του Οργανισμού Έρευνας για την Υγεία Sbarro (SHRO), του οποίου ηγείται ο ιδρυτής και πρόεδρος του οργανισμού Antonio Giordano, M.D., Ph.D., καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Temple και στο Πανεπιστήμιο της Σιένα.
Οι διαταραχές στη λειτουργία των μιτοχονδρίων που εμπλέκονται στην μετατροπή της ενέργειας και τον μεταβολισμό, έχουν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση ελευθέρων ριζών, επιβλαβών μορίων που διαταράσσουν τη λειτουργία του ενδοθηλίου και μπορούν να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες στον οργανισμό, φλεγμονή και συσσώρευση χοληστερόλης και λιπιδίων, σχηματίζοντας αθηρωματική πλάκα στα αιμοφόρα αγγεία.
Η ανασκόπηση προτείνει ότι η διαμόρφωση της μιτοχονδριακής λειτουργίας μέσω της ιατρικής ακριβείας θα μπορούσε να καθυστερήσει την εξέλιξη της ενδοθυλιακής δυσλειτουργίας. Μολονότι τα μιτοχόνδρια έχουν αναγνωριστεί ως νέος θεραπευτικός στόχος για διάφορες παθολογικές καταστάσεις, δεν έχουν σχεδιαστεί κλινικές ή προκλινικές μελέτες για την αθηροσκλήρωση. Τόσο τα αντιοξειδωτικά όσο και η γονιδιακή θεραπεία, αναφέρουν οι ερευνητές, αποτελούν από τις πλέον ισχυρές υποψήφιες θεραπείες έναντι της αθηροσκλήρωσης, ωστόσο απαιτούνται περαιτέρω μελέτες.
Μέσα από τις κλινικές και προκλινικές δοκιμές για τη διερεύνηση της τροποποίησης των μιτοχονδρίων ως εμπλεκόμενου παράγοντα στην αθηροσκλήρωση, οι ερευνητές ευελπιστούν σε σημαντικά ευρήματα που θα δείξουν αν αυτού του είδους η θεραπευτική παρέμβαση θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντική μείωση του υπολειπόμενου κινδύνου για στεφανιαία νόσο.