ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ | ΝΕΑ ΟΡΛΕΑΝΗ, 02-05 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
1) PARTNER
Σε ασθενείς με υψηλό χειρουργικό κίνδυνο και σημαντική στένωση της αορτικής βαλβίδας, η διαδερμική τοποθέτηση αορτικής βαλβίδας με καθετήρα (TAVR) δεν υστερούσε της χειρουργικής θεραπείας (AVR). Τα αποτελέσματα, όσον αφορά τη θνησιμότητα, ήταν παραπλήσια για τις δύο μεθόδους σε παρακολούθηση ενός έτους. Συμπεραίνεται ότι και οι δύο μέθοδοι είναι αποδεκτές σε ασθενείς με στένωση αορτικής βαλβίδας και υψηλό χειρουργικό κίνδυνο.
2) PRECOMBT
Στη μελέτη αυτή αξιολογήθηκε η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της αγγειοπλαστικής με stent (SES), σε σύγκριση με την αορτοστεφανιαία παράκαμψη, σε ασθενείς με νόσο κύριου στελέχους της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας. Σε παρακολούθηση δύο ετών, τα δεδομένα ήταν παραπλήσια για τις δύο μεθόδους , όσον αφορά τη θνησιμότητα, το έμφραγμα μυοκαρδίου και το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
3) EVEREST 2
Σε ασθενείς με σημαντική ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας (3-4+) και κλάσμα εξωδήσεως αριστεράς κοιλίας >25%, η διαδερμική επιδιόρθωση της βαλβίδας (MitraClip) συγκρίθηκε με την χειρουργική θεραπεία. Σε παρακολούθηση δύο ετών φάνηκε ότι η διαδερμική επιδιόρθωση προσφέρει αυξημένη ασφάλεια, ενώ η χειρουργική θεραπεία περισσότερο αποτελεσματική μείωση της ανεπάρκειας μιτροειδούς. Η θνησιμότητα ήταν παραπλήσια στη δεύτερη ομάδα, ενώ 78% των ασθενών που υπεβλήθησαν σε διαδερμική παρέμβαση δεν είχαν ανάγκη χειρουργικής παρέμβασης στα δύο χρόνια παρακολούθησης.
Συμπεραίνεται ότι η διαδερμική επιδιόρθωση (MitraClip) αποτελεί μια θεραπευτική λύση για επιλεγμένους ασθενείς με σημαντική ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας, με ικανοποιητική ασφάλεια και αποδεκτά κλινικά αποτελέσματα.
4) STICH
Σε ασθενείς με δυσλειτουργία της αριστεράς κοιλίας (κλάσμα εξωδήσεως <35%) και στεφανιαία νόσο ή αορτοστεφανιαία παράκαμψη σε συνδυασμό με αρίστη φαρμακευτική αγωγή, μείωσε τη καρδιαγγειακή θνησιμότητα κατά 19% σε παρακολούθηση έξι ετών. Η θνησιμότητα ήταν ιδιαίτερα υψηλή (39%) στους ασθενείς που υπεβλήθησαν μόνο σε φαρμακευτική αγωγή. Οι ίδιοι ερευνητές έδειξαν σε υπομελέτη ότι η εκτίμηση της βιωσιμότητας του μυοκαρδίου (με SPECT ή ηχωκαρδιογράφημα με δοβουταμίνη) δε σχετίζεται με τις διαφορές της χειρουργικής και της συντηρητικής αγωγής σε σχέση με τη θνησιμότητα. 5) RAPS Σε ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε αορτοστεφανιαία παράκαμψη, η χρήση κερκιδικής αρτηρίας είναι περισσότερο αποτελεσματική από τα φλεβικά μοσχεύματα. Σε παρακολούθηση πέντε ετών, η απόφραξη των φλεβικών μοσχευμάτων ήταν περισσότερο συχνή από ότι η απόφραξη μοσχευμάτων κερκιδικής αρτηρίας. 6) MAGELLAN Σε ασθενείς με παθολογικά προβλήματα μελετήθηκε η δράση του αναστολέα Χα rivaroxaban σε σύγκριση με την ενοξαπαρίνη, όσον αφορά την πρόληψη της φλεβικής θρομβοεμβολικής νόσου (εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, πνευμονική εμβολή). Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 8,101 ασθενείς και τα αποτελέσματα αξιολογήθηκαν δέκα με τριανταπέντε μέρες μετά την έναρξη της αγωγής. Όσον αφορά την αποτελεσματικότητά της, ήταν παραπλήσια για τις δύο θεραπείες τη δέκατη ημέρα και καλύπτει, όσον αφορά το rivaroxaban, την τριακοστή πέμπτη ημέρα. Εν τούτοις, η θεραπεία με rivaroxaban συνοδεύτηκε με υψηλότερα ποσοστά αιμορραγικών επεισοδίων σε σχέση με την ενοξαπαρίνη. Περαιτέρω μελέτες απαιτούνται για να διευκρινιστεί ποιος ασθενής ωφελείται κυρίως από τη χρήση rivaroxaban, χωρίς σημαντική αύξηση των αιμορραγιών.