Οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού (BC) που έλαβαν χημειοθεραπεία με βάση την ανθρακυκλίνη (AC) έχουν αυξημένο κίνδυνο περιορισμού της λειτουργικής ικανότητας και καρδιακής δυσλειτουργίας. Έτσι, πραγματοποιήθηκε μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή διάρκειας 12 μηνών σε 104 ασθενείς πρώιμου σταδίου BC που προγραμματίστηκαν για AC με σκοπό να διαπιστωθεί εάν η 12μηνη συστηματική άσκηση (ExT) μετριάζει τη λειτουργική αναπηρία (πρωτεύον τελικό σημείο), βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική ικανότητα υπολογιζόμενη με τη μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου (VO2peak) και αποτρέπει την καρδιακή δυσλειτουργία.
Σε αυτή την κλινική δοκιμή συμμετείχαν γυναίκες ηλικίας 40-75 ετών με στάδιο I-III BC προγραμματισμένες για AC που τυχαιοποιήθηκαν σε 3-4 ημέρες/εβδομάδα ExT (αερόβια και αντίστασης) για 12 μήνες (n = 52) ή συνήθη φροντίδα ([UC], n = 52) . Πραγματοποιήθηκαν λειτουργικές μετρήσεις στην έναρξη, 4 εβδομάδες μετά το AC (4 μήνες) και στους 12 μήνες που περιλάμβαναν: 1) δοκιμασία καρδιοαναπνευστικής κόπωσης για τον ποσοτικό προσδιορισμό της VO2peak και ενδεχόμενης λειτουργικής αναπηρίας (VO2peak ≤18,0 mL/kg/min), 2) αξιολόγηση της καρδιακής εφεδρείας (μεταβολή από την ηρεμία στη μέγιστη άσκηση) με μαγνητική τομογραφία καρδιάς με την οποία υπολογίστηκαν οι μεταβολές στο κλάσμα εξώθησης της αριστερής και δεξιάς κοιλίας [LVEF, RVEF], της καρδιακής παροχής [CO] και του όγκου παλμού [SV]), 3) υπερηχοκαρδιαγραφική αξιολόγηση του LVEF ηρεμίας και της συνολικής επιμήκους παραμόρφωσης[GLS], και 4) μέτρηση βιοδεικτών (τροπονίνη και νατριουρητικό πεπτίδιο Β-τύπου [BNP]).
Η ExT ελάττωσε τη λειτουργική αναπηρία στους 4 μήνες (OR: 0,32 [95% CI 0,11, 0,94], P=0,03), αλλά όχι στους 12 μήνες (OR: 0,27, [95% CI 0,06, 1,12], P=0,07). Σε σύγκριση με τη UC στους 12 μήνες, η ExT συσχετίστηκε με αύξηση κατά 3,5 mL/kg/min της VO2peak και μεγαλύτερη εφεδρεία CO, SV, LVEF και RVEF (P<0,001 για όλα). Δεν υπήρξε επίδραση της ExT στους δείκτες λειτουργικότητας της LV στην ηρεμία. Η τροπονίνη μετά τη χημειοθεραπεία αυξήθηκε λιγότερο με την ExT συγκριτικά με την UC (8 φορές έναντι 16 φορές αύξηση, P=0,002). Δεν υπήρξαν μεταβολές στο BNP σε καμία από τις δύο ομάδες.
Συμπερασματικά, στις γυναίκες με πρώιμο στάδιο BC που υποβλήθηκαν σε AC, η 12μηνη ExT δεν μείωσε την επίπτωση της λειτουργικής αναπηρίας. Ωστόσο, η ΕχΤ συνοδεύτηκε από αύξηση στη VO2peak και την καρδιακή εφεδρεία καθώς επίσης από περιορισμό της μυοκαρδιακής βλάβης (μικρότερη αύξηση της τροπονίνης).